top of page

Tanzimat Dönemi Şiirleri

İbrahim Şinasi "Münâcât"

Hak-Teâlâ azamet âleminin pâdişehi

Lâ-mekândır olamaz devletinin taht-gehi

Hâsdır Zât-ı İlâhîsine mülk-i ezelî

Bî-hudûd anda olan kevkebe-i lem-yezelî

Eser-i hikmetidir yerle göğün bünyâdı

Dolu boş cümle yed-i kudretinin îcâdı

İzzet ü şânını takdîs kılar cümle melek

Eğilir secde eder pîş-i celâlinde felek

Emri vech üzre yer eyler gece gündüz hareket

Değişir tâzelenir mevsim-i feyz ü bereket

Pertev-i rahmetinin lem’asıdır ayla güneş

Tâb-ı hışmından alır alsa cehennem âteş

Namık Kemal​ "Hürriyet Kasidesi"

Hakîr olduysa millet, şânına noksân gelir sanma

Yere düşmekle cevher, sâkıt olmaz kadr-ü kıymetden

Vücûdun kim hamir-i mâyesi hâk-i vatandandır

Ne gâm râh-ı vatanda hâk olursa cevr ü mihnetten.

Mu'ini zâlimin dünyâda erbâb-ı denâ'etdir

Köpektir zevk alan, sayyâd-ı bi-insâfa hizmetten

Hemân bir feyz-i bâkî terkeder bir zevk-i fânîye

Hayâtın kadrini âli bilenler, hüsn-i şöhretden.

Nedendir halkda tûl-i hayâta bunca rağbetler

Nedir insâna bilmem menfâ'at hıfz-ı emânetden.

Cihânda kendini her ferdden alçak görür ol kim

Utanmaz kendi nefsinden de ar eyler melâmetden

Felekden intikâm almak, demektir ehl-i idrâke

Edip tezyid-i gayret müstefid olmak nedâmetden

Ziya Paşa​

bottom of page